TESKİN 
 
Bir türküye sarılıyor insan önce 
Bazen uçsuz bucaksız 
Bazen kimsesiz, bazen hayalsiz 
Bir şiir ile mest eylerken düşleri 
O mısralarda kimler öldü 
Kim bilir? 
Serseri ve hoyrat isem 
Anılara gizlendim geceleri silinerek 
İsyan eder diye çıktıysa da adım  
Ki feleğe yoktu bir kastım 
Ben nakaratında teskinledim 
Deli ve kanlı göğsümü, çoğu zaman şafaklarda inleyerek. 
Ruhum bazı zaman bedenimi aştı eyvallah  
Gören, duyan, bilen var elbet O'dur İlah 
Ezbere bilmem başkasının süslü sözlerini 
Ben de bu can ile yaşadıkça oynattım kalemimi 

                   
                                                                                                   Metin AY