HAYATIN AYRACI YOK 

Kitabın hangi ayracında kaldıysam,  
ordan sonrası cehennem,  
ondan sonrası kaos;  
aklıma gelen her anım çözülmez kördüğümler, çıkışsız labirentler... 
Sessiz kelimeler varmış dil'de. 
İlerleyemediğim tek yol 
Çıkamadığım ilk yokuş 
Değil yaşadıklarım... 
Bu bir uçurumu intihar etmedir 
Bu bir aklı yitirmedir 
Bir bu değil elbette 
Günlerin gecelerin tortusunda 
Yaşamaya çalıştıklarım. 
Kalem bıçaktan keskin evet 
Nice acı sözler de varmış 
Gönül köşkünde. 
Şimdi bir nehri ağlarım 
Nil mi desem  
Fırat mı  
Yoksa Dicle mi 
Ve yahut asi mi 
Tuna mı 
Yok yok Seyhan  
Evvelce beni ikiye ayıran 
Şimdi bir gece ağlarım 
Şafak alnıma çökende 
Kabus mu desem 
Güneş mi  
Yoksa vakti mi uyanmanın 
Rüyalarımı 
Tam da en güzel yerinde bitiren 
Oysa ki ben 
Bir ağaç olmak isterdim 
Dallarında kendimi yeşertmek 
Ekşiyse ekşi 
Tatlıysa tatlı 
Olmuşsam tam olgunluğumla 
Olmamışsam bir başka bahara patlayan 
Dal olmak isterdim  
Heybetli  
Hoyrat 
Durmak ve öylece uzayıp gitmek isterdim 
Hatta ben gündüz olmalıydım 
Ağlayan 
Gülen 
Nehir 
Güneş  
Kabus 
Kaos 
Kördüğüm 
Her neyse ne 
Hangi ayracında kaldıysam  
Ordan sonrası cehennem  
Bende. 

                                                                                                    Metin AY